ÇATLAK(!)

Ar-Tur’daki evin duvarları geçen seneden çatlak kalmıştı.

Boş vermiştik…

Nasıl olsa seneye yine çatlayacaktı.

Bütçemiz elverirse seneye tamir ettirip boyatırız diye, avutuyorduk kendimizi.

50 sayılı şirket sirküleri bize ulaştığında; bütçeyi denkleştirip, Ar-Tur’a tatile gidebilme hesapları yapmaya başladığımız, doluyu boşa, boşu doluya koyduğumuz günlerdi.

Tamir işini yine ertelemeye karar vermiştik. Belki, salondaki çatlakları biraz alçıyla kendimiz üstünkörü sıvar bu seneyi de böyle atlatırız diye düşünüyorduk.

Aman canım!  Ne önemi var ki çatlağın…

Ar-Tur’a kapağı atmak değil mi asıl olan…

Diye, kendimizi avuturken okuduk sayfalarını 50 nolu sirkülerin…

Oh!  Oh!  Oh!

Biraz olsun gönlümüz ferahlamaya başlamıştı…

Yapılan eserleri, artan gelirimizi, çatlayan kabuğumuzu okudukça…

Hele zirveye oturduğumuzu da görünce, hepten keyfimiz gelmeye başlamıştı(!)

Çatlak hep duvarlarda olacak değildi ya! Bak işte Ar-Tur’un kabuğu da çatlamıştı.

Şirketimizin işleri tıkırında demek ki diye düşündük.

Oh ne ala! Keyfimiz olmuştu keka…

Derken, o da ne! Acaba yanlış mı gördüm?

Aidatlar olmuş aylık 100,00 lira. Üç aylık 300,00 lira. 

Şok! Şok! Şok!

Tarih 10 Şubat 2012.

Bir Nisan değil yani! …  

***

Yahu bu zamda neyin nesidir demeye kalmadı…

Şirket Yönetimi içimizden geçeni şıp diye anlamış olacak ki, 51 nolu sirküleri yollayıverdi.

Birde okuduk ki, geçen sirkülerde zam gerekçesini yazmayı unutuvermişler.

Bizim şirkette Alzheimer hastalığımı baş gösterdi acaba?

Valla olur mu olur…

Neyse…  Şu zammın sebebi nedir acaba diye okumaya devam edince birde ne görelim!

Meğerse evi olmayan ortaklardan bazıları şirketi SPK’ ya şikayet etmişler.

Yahu size ne! Niye şikayet edersiniz tıkır tıkır işleyen şirketi.

Bak şimdi sizin yüzünüzden şirket gelirleri belediye hizmet giderlerine harcanmayacak.

Belediye hizmet giderlerini aylık 100’er lira olarak bizler ödeyeceğiz.

Bu güne kadar kim ödüyordu acaba? ...

Eee… Ne olacak bundan sonra?

Şirket gelirleri harcanmayınca, temettü olarak tekrar bizlere dönecek herhalde.

Evi olmayan ortaklar bu temettüleri alacaklar, belediye hizmeti ödemeyecekler.

Valla iyi iş...

Evi yok ortakların siteye girmesi serbest. Plajları, yolları, parkları, tesisleri kullanması serbest… Belediye hizmet aidatı ödemesi yok.

Oh ne âlâ, ne âlâ…

Kim yahu bizi zor durumda bırakan bu müfettiş?

Neyin nesi, kimin fesi derken birde öğrendik ki adam emekli olalı altı yıl olmuş.

Vay anasını!

Şu adamla birde biz konuşalım bakalım ne istermiş bizim şirketten dedik. 

Tam söylenecektik; kardeşim bu sıkışık halimizde senin yüzünden aidatlarımız arttı diye…

Adam lafımızı boğazımıza tıkadı. Meğerse bu son yüzde yüz zamda hiçbir günahı yokmuş adamcağızın. On yıl önce yapmış teftişini. Ne yaptıysa da o zaman yapmış…

Zaten bizim Anonim Şirket’ten pek bir şeyde anlamamış.

“Sizin şirket devekuşu gibi bir şeydi; deve desem deve değil, kuş desem kuş değil diyor.”

Şimdi ne durumda diye sordu nezaketen…

Tam “şahtı şahmerdan oldu” diyecektik, vazgeçtik üzülmesin diye. Nede olsa emeği geçmiş on sene önce.

On sene sonra yüzde yüz zamma sebep oldu senin teftiş raporu diyemedik.

“İdare eder” diye lafı geveledik ağzımızda, biraz mahcup…

***

Zirveye oturup, kabuk çatlatırken yüzde yüz zammı yedik.

Tam hık mık etmeye başlamıştık ki, on yıl evvelki teftiş raporu dün yazılmış gibi ısıtılıp sunuldu önümüze.

Yersen…

Duvar çatlak… Kabuk çatlak…

Bunca “şok”tan sonra, kafada çatlak!

Hele bir kapağı atalım bu senede, hayırlısı ile Ar-Tur’a…

Çatlakları(!) kapayacak bir alçı buluruz inşallah…

Osman Ferhan Can

Ar-Tur Değişim Grubu

www.ar-tur.com

Yorumlar